"Kötülük etmeyi istememek başka, bilmemek başkadır."
Sayfa 72Kitabı okuyor
İntikamım bile bir düzeyi vardı; alçakça olmamalıydı.
Sayfa 72Kitabı okuyor
Peki ya anlatamadıklarım? Ya dünyada kimseye söylemediklerim? Onlar ne olacaktı?
Sayfa 27Kitabı okuyor
Ülkenin durumu
"Bak," demişti, "Siyasete ilgin olmadığını biliyorum ama yaşadığın dünyaya gözlerini bu kadar kapatmaya hakkın yok. Ülkenin yıllardır kanadığını, kutuplaştığını, insanların birbirine karşı kamplar halinde bölünüp kışkırtıldığını biliyorsun değil mi?"
Sayfa 35Kitabı okuyor
İnsanoğlunun kötülüğü karşısında uyuşup kalmıştım.
Sayfa 221Kitabı okuyor
Gerçekten de barış yerine savaşı, zevk yerine cefayı, dostluk yerine bin bir dikenli düşmanlığı seçen ve şu dünyadaki kısacık misafirliği birbirine zehir etmek için uğraşan bir canlı türüne delilikten başka hangi sıfat yakıştırılabilir?
Her bir insanın hikayesi, bizi kendi başımızdan geçen olaylar kadar ilgilendirirdi. Yeter ki kendi gerçekliği içinde kavransın. Her hikaye, sonuçta insan varoluşunun bir hikayesi değil miydi? Ve akıp giden hayatın?
Sayfa 217Kitabı okuyor
İşte bir Zülfü Livaneli harikası daha
Çeşitli amaçlar peşinde, çeşitli kaygılarla akıp gidiyordu hayat. Ama kimse kimsenin hikayesinini bilmiyordu.
Sayfa 216Kitabı okuyor
Bazıları da belli bir olgunluğa erişince, kendilerini beğendirmeye çalışmaktan vazgeçer ve dünyayı daha rahat bir gözle seyretmeye başlar. Bu aşamada kişinin "nasıl göründüğü" sorusu önemini kaybeder; bunun yerine kendisinin "dünyayı ve insanları nasıl gördüğü" öne çıkar.
Değeri ölçülmeye çalışılan kişiden, değer ölçmeye geçiş aşamasıdır bu. O kişi artık yarışta değil, jüridedir.